Reisverslag 4 - 1 & 2 april 2006

“THE BIG SURPRISE”

Zaterdag 1 april 2006
Om 09.30 uur stond de gehele groep gepakt en gezakt inclusief buggies gereed in de lobby te wachten op het signaal dat we konden instappen om te vertrekken naar Beijing International Airport. Tijdens de rit naar het vliegveld kregen we nog even de laatste briefing van Josephine over inchecken en vertrektijden (onze vlucht CA 4102 om 12.30 uur) inclusief de mededeling dat ons vluchten waren verschoven van ’s ochtends naar ’s middags drie uur! De hele groep keek elkaar aan met grote vraagtekens in de ogen; hoe kon dit nu?!?! Na menig veronschuldiging kon Josephine haar lach niet meer inhouden en riep toen (voor iedereen) bevrijdend ‘april fools day’. Het duurde enkele seconden voordat iedereen door had wat hier was gebreurd. Zenuwen? Het inchecken verliep uitermate snel (en geordend!) en ruim op tijd zat iedereen bij de juiste gate te wachten op zijn/haar vliegtuig(4 verschillende vluchten). Het boarden ging ook van zelf en dit maal (in tegenstelling tot drie jaar geleden, Erwin) moest iedere Chinees toegeven aan het dwingende gebaar van de stewardes om ook daadwerkelijk plaats te nemen op de stoel die op zijn/haar boardingpas stond vermeld. Na al deze geordendheid, stiptheid.......Petra en ik keken elkaar vragend aan; waar zit hier het addertje..... en jawel hoor het enige negatieve puntje bleek dat onze zitplaatsen qua ruimte het krapste van allemaal waren. Dit deerde Xanne (met haar eigen stoel) totaal niet want zij genoot de gehele vlucht van het uitzicht en de ‘ruimte’ tussen pappa en mamma. Het gerochel, boeren, het vrijlaten van innerlijke lichaamsgeuren en urinelucht deed weer snel vertrouwd aan. Met ruim dertig minuten vertraging vertrok ons vliegtuig voor Chinese begrippen op tijd en om 15.35 uur raakten de wielen het asfalt van Chengdu International Airport. In de aankomsthal stond Sophie onze begeleidster van Wereldkinderen ons al op te wachten en na een uur rijden arriveerden wij vermoeid maar voldaan bij ons hotel midden in het centrum van Chengdu. Over de hotelkamer hoor je ons niet klagen. Het is een ruime suite met grote zitkamer, slaapkamer en grote badkamer. De beide ruimten worden met elkaar verbonden door een ‘erker’ met panorama view welke een prachtig uitzicht biedt van de 17e etage op het drukke stadsbeeld. Xanne heeft hier meteen haar speelgoed uitgestalt en tot speelhoek verklaard. Die avond hebben we samen met Sophie heerlijk in het hotel gegeten. Omdat het restaurant vol zat kregen wij van het hotel een van de ‘private dinning rooms’ aangeboden alwaar wij in alle rust hebben kunnen bijkletsen met Sophie en gelijkertijd hebben genoten van de eerste kennismaking met de Sichuan keuken; en die is HEEEEEEEET!!!!!!! Xanne is acuut in hongerstaking. Ze leeft nu enkel nog van noodles en bouillon. Tijdens het eten kregen wij van Sophie de grote verrassing te horen; Guusje komt niet maandag 3 april naar Chengdu maar morgen al 2 april. We konden onze oren niet geloven maar het was werkelijk waar. Met dit goede nieuws en ik (Paul) met een nog nabrandende slokdarm gingen wij gelukkig en zenuwachtig slapen.

Zondag 2 april 2006
Vanochtend zijn we vroeg opgestaan, na een ietwat onrustige nacht, om alles voor te bereiden voor de eerste ontmoeting met Guusje. Na een heerlijke lunch op de kamer zijn we samen met Sophie om 15.30 uur per taxi naar het registratiekantoor gereden, alwaar aan de overkant van de straat een hele glimlachende afvaardiging vanuit Yibin Wellfare buiten het registratiekantoor op ons stond te wachten. En in het midden van hen stond Guusje; wat een klein lief ‘krumelke’. Toen we met gevaar voor eigen leven (het overtreden van de verkeersregels is in China een nationale sport) de straat waren overgestoken, kregen wij Guusje zowat op straat in onze armen gedrukt, echter de functionaris van het registratiekantoor kon hier nog net een stokje voor steken. En zo gebeurde het dat haar nanny Guusje mij (Paul) ongevraagd en niet afgesproken in de armen gaf. Een geweldig moment en Guusje nam even haar tijd voordat zij begon te huilen (een normale reactie). Xanne reageerde geweldig, als een grote zus sloeg ze haar armen om Guusje heen die, nadat ze bij Petra op schoot ging zitten, heel rustig werd. Na een korte kennismaking met de direkteur van het tehuis en de functionaris van het registratiekantoor, en nadat daarna enkele ‘klinische’ formaliteiten waren vervuld, gingen wij als gezin van vier gezamelijk onder begeleiding van Sophie, terug naar het hotel. Daar liep Guusje samen met Xanne hand in hand het hotel binnen, gingen zij vervolgens samen met ons de lift binnen en betraden zij gezamelijk de hotelkamer. Guusje was zo dapper dat zij met Xanne samen wat noodles durfde te eten.
Onze oudste heeft fantastisch haar best gedaan om haar zusje op haar gemak te stellen. Pappa blijft ze angstvallig in de gaten houden, want die vindt ze nog een beetje vreemd. Samen heeft zij met Xanne zeker nog een uur gespeeld en heeft daarna lekker een flesje melk gedronken. Zij hebben Guusje in het tehuis supergoed voorbereid aan de hand van het fotoboekje welke wij drie weken geleden hebben opgestuurd. Zij weet precies wie wij zijn en ze werd helemaal rustig toen zij Xanne’s fotoboekje van thuis zag. Hier werden opa’s & oma’s, neefjes en nichtjes enthousiast herkend. Ze heeft toegekeken hoe haar grote zus lekker in bad ging en daarna hebben we met z’n allen een boekje gelezen en liedjes gezongen. Binnen twee minuten vielen onze twee grote schatten in een diepe slaap. Guusje oogt rustig. Hopelijk slaapt zij lekker door want morgen wordt het nog een hele erg drukke officiële dag. Cadeau’s voor de functionarrisen zijn uitgezocht en alle informatie is nogmaals afgestemd met Sophie. Als morgen alles is afgerond hebben wij de komende dagen een vrij programma totdat we zaterdag 8 april weer terugvliegen naar Beijing.
Morgenavond lezen jullie hoe de dag bij de officiële instanties is verlopen. Wordt vervolgd................