Reisverslag 3 - 31 maart 2006

31 maart 2006
De nacht is rustig verlopen en na een goed ontbijt in de lounche die bij de kamers van de 14e en 15e etage behoort, staan wij om 09.00 uur gereed in de lobby voor een dag vol sight seeing & fitness. Nadat onze privé buschauffeur Leo (wij zeggen gewoon Leo op zijn Engels want bij een uitspraak met een verkeerde intonatie spreek je hem zo maar aan met ‘zes’) is gearriveerd kunnen wij eindelijk vertrekken naar onze eerste ‘stop’; de Chineese Muur. Tijdens de rit er naar toe krijgen wij een spoed cursus vocaal- en handgebaar tellen en kunnen wij nu op elk partijtje ‘happy birthday’ zingen in het Chinees, echter voordat wij daarmee op tournee kunnen gaan zal het filmpje nog menig keer moeten worden bestudeerd. Dus even wachten met boeken!
De Chineese Muur is een indrukwekkend bouwwerk, een honderden jaren oude verdedigingswal die machtig prijkt in het prachtig bergachtig landschap. Voor hen die hem al een keer hebben beklommen weten dat het geen ‘kattenp..s’ is en dat het een hele inspanning vergt om alleen al dat stuk te beklimmen dat open is voor toeristen. De muur gaat stijl omhoog, de treden verschillen allemaal in hoogte en met grote schare toeristen die tegelijk naar boven/beneden gaan is het al een uitdaging om heelhuids boven/beneden aan te komen. Samen zijn we aan het eerste grote gedeelte begonnen en Xanne heeft het helemaal gehaald tot aan het punt waar de oorkonden en plakketten worden uitgegeven. Nu heeft ook Xanne haar eigen gegraveerde plakkette voor het beklimmen van de Chineese Muur. Paul is daarna nog een stuk hoger geklommen maar vond het halverweg ook wel genoeg. Zijn benen begonnen weer op te spelen. Na een inspanning van ruim twee uur hebben we ons beneden weer verzameld en zijn toen op weg gegaan naar de ‘Friendship Store’ alwaar de lunch zou worden genuttigd. Een ‘Friendship Store’ is een door de overheid gecontroleerde winkel waar souveniers (heel heel veel bonte emaille beelden en vazen in alle soorten en maten, schilderijen, etc.) door productiemedewerkers worden geproduceerd die als een attractie achter glas hun werk zitten te doen. Op de eerste etage is een grote eetzaal waar achter elkaar bussenvolle tafels worden bediend.Westerse toeristen worden gescheiden van elkaar.Zelfs de ingang is gescheiden. De lunch was zoals altijd zeer smaakvol, iets anders hadden we niet verwacht in dit culinaire walhalla. Na onze buikjes rond te hebben gegeten, de souveniers te hebben aanschouwd zijn we buiten lekker in het zonnetje gaan wandelen. De kleintjes Xanne, Toby en Julie hebben lekker tikkertje gespeeld en wij hebben heerlijk kunnen genieten van Chineese bouwmethoden. Ongelooflijk veel mensen op zo’n kleine bouwplaats. Hier krijgt het spreekwoord ‘vele handen maken ligt werk..’ een lettelijke betekenis. Trouwens jullie ARBO-inspecteurs onder ons, voor jullie is het hier genieten.
Rond twee uur zijn we vertrokken richting het Zomerpaleis. Onderweg drukte Josephine ons nogmaals op het hart niets te kopen van de straatventers en bij aankomst werden wij al bij het uitstappen belaagd door opdringerige gastjes die hun ‘authentieke’ souveniers tegen elke prijs wilden verkopen. Met de wetenschap dat dit bij de uitgang nogmaals zou gebeuren, betraden wij door de statige ingang het zomerpaleis. Het is een reusachtig complex met hoofd- en bijgebouwen, wandel paviljoenen (in die tijd speciaal aangelegd voor de keizer en de keizerin zodat zij - zonder in de zon - toch lekker buiten konden wandelen)en tuinen, dit alles grenzend aan een reusachtig meer. In het paleis bleken wij als groep voor de Chinezen een bijzondere attracatie te zijn. Net als drie jaar geleden (Xanne reis) werden enkelen van ons aangesproken en gevraagd om mee op de foto te gaan. En het maken van onze groepsfoto leidde zelfs tot een ware ‘traffic jam’ op het plein, achter de fotografe bleven drommen Chinezen staan om te lachen, te giechelen en om zelf foto’s te maken van dit in hun ogen rare schouwspel. Rond half vijf verlieten wij het paleis en baanden ons wederom een weg door de opdringerige straatventers. Compliment aan Petra want zij heeft niets van hen gekocht en dus heb ik geen van Jap’s suggesties in de praktijk hoeven brengen.
Het was een vermoeiende en voldane dag vol nieuwe indrukken en fysieke inspanningen en toch waren wij met zijn allen en ieder voor zich al bezig met de dag van morgen. Zaterdag 1 april; de dag waarop we Beijing zullen verlaten en vertrekken naar de provincies waar onze dochters en zoon op ons wachten. Nog even en het is maandag en dan zien we Guusje.
Morgenavond lezen jullie hoe de reis is verlopen. Wordt vervolgd................