Reisverslag 2 - 29-/30 maart 2006

29-/30 maart 2006
De nacht van dinsdag op woensdag en de daarop volgende uren voor vertrek zijn tot op het laatst spannend geweest. Ofschoon onze gehele voorbereiding tot op dat moment soepel verliep, had Xanne al vanaf zondagnacht koorts en een waterig neusje welke zich steeds minder goed in bedwang liet houden. Dinsdagavond ben ik (Petra) met haar alsnog naar de artsenpost in Alphen aan den Rijn geweest alwaar een fikse oorontsteking aan beide oren werd gekonstateerd. Ondanks deze diagnose gaf de dienstdoende arts een positief reisadvies, echter Xanne moest goed onder antiobioticum, neusdruppels en paracetamol worden gehouden. Gedurende de nacht van dinsdag op woensdag piekte de koorts zelfs tot boven de 40C° en er zijn momenten geweest dat wij gezamelijk hebben besproken of Paul misschien vooralsnog toch niet alleen moest afreizen. De medicatie doet perfect haar werk en wij zijn met zijn drietjes in Beijing. Eind goed al goed. Onze dappere meid heeft zich er door heen gesleept en heeft geen krimpt gelaten; Wat is het toch een kanjer!

Het inchecken op Schiphol en de vliegreis zijn geheel helemaal volgens plan verlopen. Xanne heeft na haar vliegtuigmaaltijd haar pyama aangetrokken en is lekker gaan slapen tot 2 uur voor de landing. Paul en ik zijn wel een paar blauwe plekken van haar karatetrappen tijdens haar slaap rijker, maar ja die gaan wel over. Waren al lang blij dat wij samen de reis mochten maken en zo arriveerden wij op 30 maart in Beijing. Op het vliegveld verbaasde ons meteen de extra bedrijvigheid in vergelijking tot drie jaar geleden. Nu konden we meteen de prachtige mooie nieuwe - in aanbouw zijnde - terminal voor de Olympische Spelen 2008 bewonderen. BLAS stond ons met twee spontane lieve Chinese dames op te wachten; Josephine & “Sunny day” (Engelse naam helaas vergeten maar kom in de volgende verslagen wel). Zij begeleiden ons tijdens het verblijf in Beijing en logeren ook in het hotel. Zij hebben dan ook voor vanavond een heerlijk restaurant gereserveerd waar wij als groep van onze eerste gezamelijke maaltijd hebben genoten.

Bij aankomst in het Radisson SAS hotel werden wij door Rianne Treffers (Wereldkinderen) opgewacht en welkom geheten in een aparte vergaderzaaltje. Hier ontvingen wij onze eerste info en uiteindelijk de kamerssleutels. Tot 15.00 uur heeft ieder tijd om zich op te frissen of zijn/haar eigen plan te trekken. Om 15.00 uur hebben wij namelijk een dubbel verjaardagsfeestje met een lekkere grote suikerschuimtaart. Hij ziet er prachtig uit. Gert & Yara (1jr) zijn beide jarig en hier moet dus op worden getoast. Wij hebben met zijn 3-en lekker een dutje gedaan en vervolgens ons opgefrist.
De gehele reis voelt tot nu toe aan als een warme deken, lekker vertrouwd. Wij voelen ons hier als een vis in het water. Het is fantastisch weer (ca. 22 C°) en de lente is volop in aantocht. Tot nu toe was alles nog stoffig en grauw. Men heeft ons verzekerd dat binnen een paar dagen alle bloesems gaan uitlopen. Wij verheugen ons erg op de terugkomst om dit allemaal mee te mogen maken.
Heerlijk geshopt in de Carrefour; wat een walhalla qua assortiment en prijzen!! Xanne vond dat de aanprijzende, schreeuwende personeelsleden (met name die van de visafdeling) maar eens een koekje van eigen deeg moesten krijgen en schreewde lekker en op menig moment nog harder terug “je mag niet zo schreewen”. Dit bracht ons menig gefronsde Chinese blik. Misschien heeft men wel gedacht “die moeten wij hebben, want tegen die kleine meid kan geen luidspreker tegen op”. Om 18.00 uur zijn wij dan gezamelijk gaan eten in het restaurant welke de meiden van BLAS voor ons hadden gereserveerd. Het is als vanouds heerlijk, echter Xanne heeft het helemaal gehad en eist alle aandacht van mij/ons op om ueberhaupt alleen nog maar in het restaurant te blijven, laat staan eten. Paul en ik wisten dat “onze” Chinese meisjes nogal heftig op alle indrukken zouden kunnen gaan reageren maar dit hebben wij tot op heden nog nooit van haar meegemaakt. Zij kon alleen maar schreeuwen dat zij naar huis wilde, kon niet ophouden met huilen kortom een onbedaarlijk, verdrietig, moe en nog steeds een beetje ziek meisje in onze armen die wij in slaap hebben moeten sussen. Heel zielig maar het komt allemaal goed. Het is een samenloop van een aantal factoren. Wij blijven gewoon rustig en begripvol voor haar, want zij krijgt het allemaal maar voor haar kiezen. Op dit moment slaapt ze lekker en controleert af en toe of wij er nog zijn en valt vervolgens weer in slaap. Paul heeft zojuist de officiele “Notice of Coming” (uitnodiging) gekregen en de vliegticket van Guusje voor de terugreis uit Chengdu (provincie Sichuan) van zaterdag 8 april a.s.
Wij hebben een leuke groep die elkaar aan het verkennen is. Ik hoop dat een aantal aspirantouders na het optreden van Xanne vanavond niet al te veel plankenkoorts heeft gekregen. We zullen zien. Morgenochtend gaan wij om 9.00 uur naar de Chinese Muur, vervolgens krijgen wij een lunch in een ‘Friendship Store’ en daarna bezoeken wij het Zomer Paleis alwaar zich buiten de paleispoorten vele straatventers zich ophouden (Jap [China reis 2003] ; heb je nog tips voor Paul). Morgenavond (Beijing tijd) horen jullie hoe e.e.a. is verlopen want wij gaan nu (eindelijk) lekker slapen (23.00 uur). Tot morgen en de groetjes vanuit een nooit slapend en alsmaar bouwend Beijing. Wordt vervolgd................